“Ik ben een Afrikaner, geen vluchteling”

Ik ben een Afrikaner, geboren in Afrika, zonder familie- of beroepsmatige banden met Europa of de Verenigde Staten van Amerika. Dit is mijn thuis. Ik heb een groen paspoort en mijn hart klopt op het ritme van dit land en dit continent. Ik kan nooit een vluchteling zijn in een ander land. Mijn verhaal wordt gevoed door het bloed en zweet van dit volk in het uiterste zuiden van Afrika. Een verhaal van schaamte en trots.

Ik ben een afstammeling van Arnoldus Willemsz Basson, afkomstig uit Wesel, Duitsland, die in de 17e eeuw bij Kaap de Goede Hoop aan land ging op zoek naar een beter leven. Ik ben ook een nakomeling van Ansela van Bengalen, een Indiase slaaf die door Pieter Kemp, commandant van de Verenigde Oostindische Compagnie, gedwongen naar Zuid-Afrika werd getransporteerd. Hij verkocht haar aan Jan van Riebeeck [die in 1652 de eerste Europese nederzetting in zuidelijk Afrika stichtte].

Arnoldus trouwde met Ansela. Zij zijn de voorouders van de Basson-clan. Onze voorouders zijn dus van gemengd ras, net als de meeste andere Afrikanerfamilies. De Villiers, Jonker, Du Plessis, Marais, Visagie.

Ik kom uit een nieuw volk dat in dit meedogenloze en prachtige land een bestaan ​​heeft opgebouwd. Ze waren geen Europeanen, ook al werd hun geschiedenis vele jaren later zodanig vervalst dat ze de status van ‘Europees’ kregen in bussen, in wachtrijen en op toiletten.

Deze mensen wilden zichzelf identificeren als een Afrikaanse stam, met Europees en Aziatisch bloed in de aderen. Ze noemden hun taal Afrikaans. Afrikaans. Nauw verbonden met dit continent dat